Διαλέγοντας επάγγελμα, διαλέγεις τρόπο ζωής

Σήμερα με τη βιομηχανική επανάσταση το βάρος πέφτει στον οικονομικό τομέα και την παραγωγικότητα και αποκλειστικό σχεδόν κίνητρο της εργασίας θεωρείται η εξασφάλιση των οικονομικών πόρων για την κάλυψη βασικών ή μη αναγκών. Κανένας βέβαια δεν αμφισβητεί τις οικονομικές επιπτώσεις του επαγγέλματος που ο ρόλος τους είναι καθοριστικός για την ποιότητα της ζωής.
Εκείνο όμως που πρέπει να βοηθήσουμε τους μαθητές να καταλάβουν είναι ότι διαλέγοντας επάγγελμα, διαλέγουν τρόπο ζωής. Άρα πριν διαλέξουν θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ασκείται το επάγγελμα, τις ικανοποιήσεις που μπορεί να τους προσφέρει και τις αξίες που αντιπροσωπεύει γι’αυτούς.
Τεράστια είναι η ψυχολογική σημασία του επαγγέλματος και έγκειται στην ικανοποίηση που αισθάνονται οι εργαζόμενοι, αν το επάγγελμα είναι δημιουργικό, ενδιαφέρον και σύμφωνο με τις ικανότητες τους και τις προσωπικές τους κλίσεις. Τότε γίνονται αποδοτικοί στην εργασία τους με αποτέλεσμα να βιώνουν το συναίσθημα της καταξιώσεως και κοινωνικής αναγνωρίσεως που δοκιμάζει κανείς από το γεγονός ότι αυτοπραγματώνεται και αναπτύσσεται, ενώ παράλληλα ωφελούνται το σύνολο και η οικονομία του τόπου.
Αν αντίθετα το επάγγελμα είναι πληκτικό, αδιάφορο, μονότονο ή πάνω από τις δυνάμεις του ανθρώπου, προκαλεί δυσαρέσκεια, πλήξη, ψυχική κόπωση, μεμψιμοιρία, άγχος, αντικοινωνική συμπεριφορά κτλ.
Τέλος οι κοινωνικές επιπτώσεις -που δε διαχωρίζονται εύκολα από τις ψυχολογικές- αφορούν τη συμβολή της εργασίας στη δημιουργία φιλικών δεσμών, στην ανάπτυξη δηλαδή του κοινωνικού συναισθήματος και την ένταξη του ατόμου σε κοινωνικά πλαίσια. Αφορούν επίσης το κύρος που προσδίδει το συγκεκριμένο επάγγελμα σ’αυτόν που το ασκεί καθώς και τη σχέση τύπου επαγγέλματος με το είδος των ανθρώπων που συναναστρέφεται κανένας και τον τρόπο ζωής που το επάγγελμα του επιβάλλει (κατοικία, ντύσιμο, ψυχαγωγία κτλ.)
Τη σημασία και την αναγκαιότητα της εργασίας για την ψυχική υγεία του ανθρώπου μπορούμε να τη διαπιστώσουμε σε περιόδους που ο άνθρωπος χάνει τη δυνατότητα της εργασίας είτε από εξωτερικούς αναγκασμούς και πιέσεις (ανεργία - συνταξιοδότηση) είτε από άλλους παράγοντες όπως και στην περίπτωση μιας σοβαρής αρρώστιας και αναπηρίας. Τότε θίγεται η ανθρώπινη υπόσταση και δημιουργούνται στο άτομο σκέψεις του τύπου “Η κοινωνία δε με χρειάζεται, άρα δεν αξίζω”. Η διαπίστωση αυτή υποβιβάζει την εικόνα που έχει το άτομο για τον εαυτό του και μπορεί αυτό να επιφέρει αρνητικές ψυχικές επιπτώσεις.

Σας καλοσορίζω στην ιστοσελίδα μου

Είναι η πρώτη μου φορά που φτιάχνω ιστοσελίδα και θα ήθελα την γνώμη σας. Μου αρέσει πολύ να διαβάζω και να παίζω.